કાવ્ય:દિલથી દિલની વાત

દિલથી દિલની વાત...

રસ્તામાં અસ્મતો શું પસાર થઈ ગયો,જોતજોતા કમાલ થઈ ગયો,તરસ હતી દિલને આપની ઝલકની અરે...આ શું આપની ચાહતમાં હુ મશહૂર થઈ ગયો..

કોઈએ મસ્તી મજાકમાં આપનું નામ શું છોડ્યું,મારે મન મનેખ  તારણહાર થઈ ગયો.

કહેવાય છે કે મોહમાયા બહુ ખોટીચીજ છે,પરંતુ શું કરુ,આ પરિસ્થિતિ મારા ગજા બહાર છે,હું આ દિલને જેટલી આંખ દેખાડી હું દબાવુ છું,તેટલું જોરથી ઉછાળા મારે છે,તારી અફીણથી લથબથ આંખો

મારું શાન ભાન ભુલાવે છે..

એ...શું કરુ તુ જ કહે ને,એકબીજાને અવગણી રાજી થવું,એ પ્રેમ હતો કે શરારત!સમજ બહાર છે,આંખોનો પલકારને ગાલોના ખંજન જે દિલમાં ઉતરવાની સીડી છે,જો મળે મંજુરી આપની તો શબ્દો સાથે છેડછાડ જ કેમ કરવી.

મનના તારને સહેજ શું ઝંઝોળ્યો યાદ આવ્યું,તારુ નામ જ દર્દની દવા ને દુવા છે,જ્યાર ચાહતે હદ શું વટાવી બાપુ પ્રેમથી પ્રેમનો વેવાર થઈ ગયો,દિલમાં એક ધુન રણકે છે,બસ...પ્રેમ...પ્રેમ...ને...

પ્રેમ,કારણ મળ્યુ જીવવાનું તો સંન્યાસી જોગીડો મટી સંસારી દિવાનો થઈ ગયો.

ખબર છે,આ દિલને કે ઈશ્કની રાહમાં જેટલા ઉતરો એટલું બહાર નિકળવુ વહમુ લાગે છે, પરંતુ ઉતર્યા પછી યાદ આવ્યું કે પાગલપનમાં હદ વટાવવાની મજા કંઈક અલગ હતી ...

શૈમી ઓઝા 'લફ્ઝ"